Ooit leefden er in Orïsha mensen met magische krachten, maar een wrede koning besloot de maji te vervolgen. De maji zijn een minderheid met donkere huid en zilverwitte haren. Zélie kan de nacht waarin ze moest toekijken hoe de handlangers van de koning haar moeder ophingen nog levendig herinneren. Sindsdien is een donkere huid iets om op neer te kijken en magie een doodzonde.
Tien jaar later krijgt Zélie de kans om de magie terug te brengen. Met hulp van een prinses op de vlucht moet ze uit handen zien te blijven van de kroonprins Inan. Hij wilt de magie nu voorgoed laten verdwijnen. Gevaar ligt overal op de loer, maar het grootste gevaar is misschien nog wel haar groeiende gevoelens voor de vijand. Kiest Zélie voor de magie of toch voor wat anders?
Tomi Adeyemi heeft een fijne schrijfstijl en weet hiermee een bijzondere insteek te geven aan een fantasy verhaal. Hierin staat niet alleen de magie centraal, maar ook discriminatie van bepaalde volken en grote verschillen tussen arm en rijk.
Je volgt in het boek het verhaal vanuit drie personages waardoor je een goede inkijk kan krijgen in hun hoofd. Je volgt Zélie die de kans krijgt om magie terug te brengen, je volgt de prinses die op de vlucht is en je volgt Inan, de kroonprins die de magie voorgoed wil laten verdwijnen. Het verhaal staat geen moment stil en je valt ene actie moment in een ander, hierdoor is de vaart hoog van het verhaal. Normaal zou ik daar van genieten, maar nu op de een of andere manier niet zo. Ik kon het boek rustig naast me hebben liggen en hem niet op willen pakken, maar toch op de een of andere manier kon ik het verhaal niet loslaten en ben ik doorgegaan. Ik kon de band die onstond tussen personages waarderen en de groei van de personages was ook wel een beetje aanwezig.
Hoewel het voor mij geen volledige wauw factor heeft, ben ik door het einde wel enigszins benieuwd naar het tweede deel in deze serie.