Kit gaat studeren in Tilburg, waar ze nog niks en niemand kent. Tijdens de introductieweek leert ze de knappe, maar superirritante eindejaarstudent Tim kennen. Elke keer als ze elkaar ontmoeten, maakt Kit zich compleet belachelijk. Tot overmaat van ramp is hij een van de organisatoren van de introweek, dus hem ontlopen is onmogelijk.
Tim moet tijdens de introweek samen werken met zijn ex en haar nieuwe vriend om voor de nieuwe studenten een onvergetelijke tijd te bezorgen. De enige afleiding die hij heeft is Kit, een onhandig groentje die zich steeds in de nesten werkt. Hij bedenkt een plan om zijn ex terug te krijgen, maar is dat wel zo een slim idee?
Dit was mijn eerste ervaring met de schrijfstijl van Anja Janssen en wat beviel dit me goed. Haar schrijfstijl is fijn en beeldend genoeg dat je alles voor je kan zien. Naast de luchtigheid geeft de ook dieptegang in het verhaal. Het is even heerlijk wegdromen bij een introweek van anderen.
Kit is nogal een onhandig meisje, die hierdoor veel in de problemen komt. Ze heeft al het nodige meegemaakt, maar heeft besloten om voor zichzelf te gaan kiezen. Hierdoor beland ze in Tilburg waar ze niets en niemand kent, dus of dit nu zo een slim plan was. Tijdens de introweek leert ze Tim kennen en telkens gebeurt er wel iets waarbij ze zich compleet belachelijk maakt, maar hem ontlopen zit er niet in. Tim is een jongen die net een relatiebreuk achter de rug heeft en nu een introweek moet begeleiden samen met zijn ex en haar nieuwe vriend. Hij vind de afleiding in Kit en bedenkt gelijk een plan om zijn ex terug te krijgen. De personages zijn heel verschillend ten opzichte van elkaar, maar toch trekken ze als een magneet naar elkaar toe. De band die de personages krijgen is mooi ontwikkeld en de puzzelstukjes die ze langzaam voor zichzelf en voor elkaar neerleggen worden mooi in beeld gebracht.
Ik waande me even een paar uurtjes bij een introweek in Tilburg en ik baalde ervan dat ik het boek dichtsloeg. Ik kijk uit naar een volgend boek van deze schrijfster en naar de boeken die ze heeft geschreven onder de naam Oli Veyn.