Als Svea op haar veertigste verjaardag een kaart krijgt van haar Zweedse vrienden en de opdracht krijgt om het nieuwe boek van de Zweedse auteur Valdemar Cedergren te vertalen kan dat geen toeval zijn. Ze besluit om haar ongelukkige leven in Nederland voor een paar maanden de rug toe te keren en gaat naar het zomerhuis van haar overleden grootouders in het Zweedse Dalsland. Vertalen kan ze tenslotte overal. Bij aankomst veroorzaakt ze een aanrijding op het bospad richting het huisje. Ze vraagt zich af sinds wanneer daar een zijweg zet, maar dan beseft ze zich dat het al twee jaar geleden is dat ze hier voor het laatst is geweest. De bestuurder van de andere auto stapt uit. Hij ziet eruit als een Viking en is net zo geschrokken als zij. Als hij heeft gevraagd of ze in order is stapt hij nors en bruusk weer in de auto en rijdt weg. Dit is slechts de eerste aanvaring van de vele die zullen volgen, maar zullen ze allemaal zo vervelend zijn?
Esther Stui heeft me wederom met haar fijne schrijfstijl even mee kunnen voeren naar het Zweedse landschap met de ongerepte naturen. Ik weet niet wat het is met haar manier van schrijven, maar ik ben er verslaafd aan. Ik vlieg door haar boeken heen met een lach en een traan op mijn gezicht. Ik ben haar dan ook zeer dankbaar dat ik ook dit tweede deel in haar Zweden serie voor haar mag recenseren.
Svea is niet gelukkig in Nederland ze heeft net een relatie achter de rug en voelt een soort van gemis dat ze niet thuis kan brengen. Als ze op haar verjaardag een kaart krijgt van Zweedse vrienden en de vertaalopdracht van een Zweedse auteur dan ziet ze dit als een teken om Nederland voor een tijdje de rug toe te keren en terug te gaan naar haar roots. Wat volgt is een verhaal die in het teken staat van de zoektocht naar zichzelf, maar ook het leren kennen van de roots waar niemand haar ook maar iets over heeft willen vertellen. Bij aankomst ziet ze een zijpad over het hoofd en komt daarmee voor het eerst in aanraking met haar buurman. Hij heeft lichtbruin haar wat over zijn schouders golft en een lange en woeste baard wat haar aan een viking doet denken. Hij is nors en leeft erg teruggetrokken. Op de een of andere manier weet hij toch de aandacht van Svea te trekken en dat is niet alleen van haar kant. Beide personages moeten veel dingen overwinnen en veel ontdekken, maar hun vriendschap wat uitbloeit in zoveel meer wordt mooi beschreven. We krijgen ook in dit deel nog het verhaal van Thor en Madeleine mee waarmee we in het eerste deel al kennis hebben kunnen maken en dat vind ik zo een leuke toegevoegde waarde.
Ik ben van deze serie en deze personages gaan houden en ik hoop eigenlijk stiekem dat Esther nog niet klaar is met zowel deze serie als met deze personages want ik wil ze nog niet achter me laten. Hoewel ik nog de nodige titels van Esther heb in te halen kijk ik alweer uit naar haar volgende boek en ik weet zeker dat ik ook daar weer verliefd op ga worden.
Ik wil Esther Stui bedanken voor dit recensie – exemplaar.