Neerlanders hebben hun angst verloren voor de bloeddrinkende Ath’vacii. Ze gebruiken nu zelf het pulver wat gemaakt wordt van Ath’vacii bloed. Roan Storm verliest zijn grote liefde Maïa aan een mens en zijn bloedwet wordt misbruikt door zijn aartsrivaal. Laat Storm het voor wat het is of gaat hij er verandering in aanbrengen?
Sophia Drenth heeft een schrijfstijl waar ik in het begin weer even aan moest wennen, maar toen dat gelukt was, was het boek ook zo uit. Het verhaal is duister en op sommige momenten zelfs luguber, dus daar moet je wel tegen kunnen.
Storm zijn positie als man van het volk komt ook in dit deel zwaar onder vuur te liggen en je ziet zijn groei en acceptatie dat hij Ath’vacii is toenemen. De andere personages uit het eerste deel worden ook verder uitgewerkt en daarnaast komen er nieuwe personages voorbij.
Het verhaal bevat verrassende plotwendingen die ik niet aan zag komen en die me nieuwsgierig maken in welke richting het verhaal verder gaat, ik kijk dan ook uit naar het volgende deel in deze dark fantasy serie.