Sinds het overlijden van zijn grote liefde Maggie is Tomas de passie voor zijn werk als parfumeur kwijt. Maggie heeft hem een brief nagelaten dat hij pas mag openen als ze precies een jaar niet meer bij hem is. In de brief draagt ze hem op om naar Londen te gaan en hun liefde te bottelen in een parfum. Tomas besluit de uitdaging aan te gaan, maar op het vliegveld gaat het al mis. Hij raakt zijn koffer kwijt.
Sharons leven neemt een drastische wending als haar vader opgenomen wordt op een psychiatrische afdeling. Hij draagt zijn levenswerk van verloren koffers die hij terug wil brengen naar hun eigenaars op haar over. In eerste instantie ziet Sharon weinig in het project maar dan ontmoet ze de jonge Tomas. Ze leert dan dat herinnering het dierbaarste bezit zijn dat en mens kan hebben. Ze komt er ook achter dat ze misschien meer kan zijn voor Tomas dan de vrouw die zijn koffer terugbracht, maar staat hij daar ook voor open?
Gaby Rasters heeft een schitterend en emotioneel verhaal neergezet die ik met een lach en een traan heb gelezen. De emoties weet ze zo goed over te brengen dat je ze ook voelt binnen komen bij je. Iedere bladzijde was een genot om, om te slaan, maar ik baalde ook dat het boek ten einde kwam.
Tomas is een man die de liefde van zijn leven heeft verloren en alleen verder moet zien te gaan, de brief die Maggie voor hem achter gelaten heeft laat hem emoties ervaren die hij weg had gestopt en dit wordt realistisch omschreven. Sharon is een vrouw die graag alles goed wilt doen en hard werkt, als haar vader opgenomen wordt valt haar leven als een soort van kaartenhuis in elkaar en moet ze zichzelf opnieuw ontdekken ook haar groei maak je goed mee. Het verhaal wordt door de ogen van beide personages verteld en zo leer je ze goed kennen en deel je mee in hun emoties.
Het was een ontzettend mooi verhaal en ik kan hem mensen aanraden die houden van een feelgood met een emotionele kant erin. Dit was mijn eerste, maar zeker niet mijn laatste boek van deze schrijfster.