Ik was dagelijks op mijn hoede voor de jagers vanwege een simpel feit. Ik ben een magiër. Ik ben zo geboren, maar daar heeft de regering geen boodschap aan. Magiërs worden al eeuwenlang gezien als een gevaar voor de samenleving en wij worden levenslang opgesloten in de torens. Ik heb de dans vaak ontsprongen, tot die ene dag met Janela.
Ik had haar met alle macht moeten tegenhouden, maar ze is een destructiemagiër en die laten zich niet zo gemakkelijk de les lezen. Ze dacht een medemagiër te redden die werd mishandeld door jagers, maar haar actie kostte ons uiteindelijk meer dan alleen onze vrijheid. Ze zette de levens van talloze onschuldige mensen op het spel. Om te voorkomen dat alles wat ik liefheb wordt vernietigd moet ik moeilijke keuzes maken. Het laatste wat ik wil is samenwerken met de vijand, maar als je levenslang in de Toren zit leer je pas echt wat wanhoop is. Kan ik mij staande houden in deze Toren?
Roxanne Borgman heeft een hele fijne schrijfstijl die past bij dit verhaal. Helaas heb ik een klein minpuntje in dit boek en dat is dat ik geen fan ben van lange hoofdstukken en dat heeft dit verhaal wel. Hierdoor duurde het voor mij langer dan normaal voor ik door het verhaal heen kwam, maar op een gegeven moment ging het wel sneller toen ik eraan gewend was.
We volgen in dit verhaal het leven van Alise Aalmers die door een fout van haar vriendin levenslang in de Toren wordt opgesloten. Alles wat ze lief heeft moest ze van de een op andere dag achterlaten en dat zorgt ervoor dat ze opstandig wordt. Hoewel ze het risico loopt om nog meer beperkt te worden laat ze zich daar niet door tegenhouden. Ze voelt echter steeds meer de wanhoop om ook goede dingen te doen en hoewel ze er weerstand tegenheeft gaat ze samenwerken met de vijand in de hoop haar vrienden van hetzelfde lot te kunnen redden. Dit zorgt voor een paar wendingen in het verhaal die misschien niet allemaal voorspelbaar zijn. Wat ik niet had verwacht is dat er ook een heel klein beetje spice in het verhaal naar voren kwam. Helaas had ik verder geen connectie met de personages en vond ik het hierdoor ook niet helemaal logisch dat het gebeurde ik voelde namelijk geen chemie tussen de personages, maar dat kan geheel aan mij liggen.
Hoewel het een fantasy boek is wat me normaal gesproken meer zou moeten liggen, sla ik het boek een beetje met gemengde gevoelens dicht. Ik weet niet of het komt door de lange hoofdstukken of doordat ik geen connectie had met de personages, maar helaas was ik niet compleet overtuigd. Roxanne Borgman laat zeker wel zien dat ze het schrijven in haar heeft zitten, maar er is in mijn ogen zeker nog ruimte voor groeimogelijkheden en ik hoop dat ik in de toekomst nog een boek van haar hand kan gaan lezen.
Laat je vooral niet weerhouden door mijn recensie om dit boek op te pakken, want misschien is het wel een nieuwe favoriet voor jou.
Ik wil Roxanne Borgman bedanken voor het recensie-exemplaar.