Sabine is dol op haar werk als ambulancechauffeur. Zorg en hulp verlenen zit in haar bloed, maar met de liefde wil het helaas niet zo vlotten. Na een relatie van een paar jaar met een man die haar als een baksteen liet vallen en een crush op een volstrekt onbereikbare man, wordt ze opnieuw verliefd. Heeft ze met Pepijn, die ze kent van de sportschool, dan eindelijk serieus relatiemateriaal te pakken? Of wordt het toch Gary, de tweelingbroer van haar ambulancemaatje Bobby, die al jaren naar haar smacht?
Helaas komt er met dit deel een einde aan de heerlijke sportschool trilogie waar ik met volle teugen van heb genoten. Renée Olsthoorn heeft mijn hart weten te veroveren met haar fijne schrijfstijl, haar grappige en realistische verhalen. Ook in dit verhaal worden er weer thema’s besproken die zorgen voor een diepere laag, maar zorgt de humor ervoor dat er een goede balans is.
Sabine maakt hele heftige dingen mee in haar dagelijkse leven als ambulancechauffeur en gelukkig heeft ze een uitlaatklep bij haar vriendinnen, in de sportschool en bij haar ambulancemaatje Bobby. Ergens wilt ze het liefst ook een partner waar ze dit soort dingen mee kan bespreken, maar veel geluk heeft ze niet gehad in de liefde. Na een relatie van een paar jaar laat haar partner haar als een baksteen vallen en heeft ze een crush op een man die onbereikbaar is, maar dan wordt ze opnieuw verliefd op Pepijn. Met hem hoopt ze serieus relatiemateriaal te pakken te hebben. Naast Sabine en Pepijn komt ook Gary voorbij. Hij is de tweelingbroer van haar ambulancemaatje en heeft al jaren een oogje op haar. Voor iedereen is het overduidelijk dat het zo is, maar Sabine lijkt het zelf niet zo te zien. Dit zorgt voor soms wat ongemakkelijke maar zulke lieve situaties. Uiteraard komen alle andere zumbies met hun partners ook weer voorbij en lees je nog steeds mee met hun levens en hoe de vriendschappen verder gaan.
Ik heb deze serie met een lach op mijn gezicht achter elkaar doorgelezen en ik vind het ontzettend jammer dat ik de zumbies nu toch echt los moet gaan laten. De meiden hebben stuk voor stuk mijn hart veroverd en ik zou heel graag nog een keer naar ze terug willen om te kijken hoe het nu verder is gegaan met ze.