Misha:
In groep zeven kregen we een penvriend toegewezen. De lerares van de andere school dacht dat ik een meisje was, omdat mijn naam Misha is, hierdoor wees ze me toe aan een van haar leerlingen genaamd Ryen. Mijn lerares dacht dat Ryen en jongen was en vond het dus een goede match. Het duurde niet lang voordat we erachter kwamen dat er een foutje was gemaakt. Heel snel waren we het oneens over van alles, wat de lekkerste pizza was of Eminem echt de beste rapper allertijden was. Zo is het allemaal begonnen en de zeven jaar die erop volgden hadden we elkaar. We hadden drie regels: Geen social media, geen telefoonnummers en geen foto’s. We hadden het goed zo, waarom zouden we dit allemaal verpesten? Tot ik online op een foto van een meisje stuitte. Het meisje heette Ryen, zat in de laatste klas van de middelbare school, hield van Gallo’s pizza en was verslaafd aan haar iPhone. Toeval bestaat niet ik moest haar ontmoeten. Ik had alleen niet verwacht dat ik het zou haten wat ik aantrof.
Ryen:
Hij heeft me drie maanden niet geschreven. Er moet iets aan de hand zijn, is hij misschien overleden of opgepakt? Misha kennende zijn beide een goede mogelijkheid. Zonder hem wordt ik langzaam gek, ik moet weten dat er iemand is die naar mij luistert. Het is mijn eigen schuld, ik had zijn telefoonnummer moeten achterhalen of ten minste zijn foto. Hij kan wel eens voorgoed verdwenen zijn. Of hij blijkt, zonder dat ik het doorheb, recht voor mijn neus te staan. Wat zal er gebeuren nu Misha en Ryen elkaar echt ontmoeten?
Penelope Douglas heeft een fijne schrijfstijl, waardoor je wilt blijven lezen. Ze heeft een bully romance verhaal geschreven en die gaat soms best wel ver in het pestgedrag en daar moet je wel tegen kunnen.
Misha en Ryen schrijven elkaar zeven jaar lang brieven en hebben drie regels met elkaar afgesproken waardoor ze elkaar niet in het echt kunnen ontmoeten. Maar als Misha een foto tegenkomt van een meisje met de naam Ryen en die houdt van de dingen waar zijn penvriendin ook dol op is, moet hij haar ontmoeten. Hij zet er dan ook alles voor opzij om het voor elkaar te krijgen. Hij verwacht alleen niet dat hij het zou gaan haten wat hij aantreft. Ryen is de penvriendin van Misha en vertrouwd hem haar diepste geheimen toe, ze is blij dat hij naar haar luistert. Maar als de brieven van zijn kant in ene stoppen denkt ze dat er iets ergs aan de hand is en heeft ze spijt van haar beslissing om akkoord te gaan met de voorwaarden. Misha blijkt alleen onverwachts voor haar neus te staan en ze heeft het zelf niet door. De relatie tussen hun is best wel apart en ik moet eerlijk zeggen dat ik de chemie tussen hun niet voelde. Het verhaal is op zich wel goed, maar ik had er zoveel meer van verwacht dat het me eigenlijk best wel teleur heeft gesteld.
Op het einde van het boek veranderde er toch nog een klein beetje iets, waardoor ik de band tussen de hoofdpersonages wat meer kon voelen. Het is alleen zo jammer dat het pas tegen het eind gebeurde en niet eerder voelbaar was. Dit was mijn eerste ervaring met de schrijfstijl van Penelope Douglas en die vond ik buiten het verhaal om fijn, dus ik zal zeker nog een boek van haar op willen pakken in de toekomst, maar ik hoop wel dat die personages beter tot zijn recht kunnen komen.