Als Lily en haar ex-man Ryle een goed co-ouderschapsritme hebben gevonden, staat plotseling Atlas tegenover haar. Het leven heeft hem gevormd en hij heeft littekens, maar hij is Lily nooit vergeten.
Lily is blij dat de tijd nu een keer in haar voordeel werkt. Als Atlas haar op een date vraagt zegt ze gelijk ja. Hoewel ze gescheiden zijn is Ryle nog steeds een onderdeel in haar leven en hij ziet Atlas niet graag bij zijn ex-vrouw en dochtertje. Kan Lily door met Atlas?
Colleen Hoover heeft naar veel aandringen van fans dan toch een vervolg geschreven op Nooit meer en eigenlijk ben ik daar wel heel blij, want na het dichtslaan van Nooit meer bleef ik toch wel met vragen zitten hoe is het nu met… en deze worden hierin beantwoord. Het verhaal komt alleen niet meer zo binnen als bij het vorige deel, maar dat neemt zeker niet weg dat het niet fijn was om hem te lezen. De schrijfstijl van Colleen Hoover bevalt me nog steeds goed, maar ik snap dat het niet voor iedereen weg gelegd is en dat is helemaal ok.
Lily is gescheiden van Ryle en lijkt nu eindelijk de tijd in haar voordeel te hebben nu Atlas in ene weer tegenover haar staat. Ze is beschadigd door de dingen die in haar relatie met Ryle zijn gebeurd en dat heeft toch wel een invloed op haar leven en zeker op de keuzes die ze maakt voor haar dochtertje. Ryle heeft nog steeds een grote rol in hun leven, maar dat maakt Lily soms ook wel bang aangezien ze weet hoe hij is. Ryle is nog steeds een even bezitterige en jaloerse man die het niet naast zich neer kan leggen dat het zo is gelopen tussen hun en doet er dan ook veel aan om dit te veranderen, helemaal als hij erachter komt dat Lily’s jeugdliefde Atlas weer terug is. Atlas is gevormd door het leven dat hij heeft gekregen nadat hij vertrokken is en Lily achter heeft gelaten. Zijn verhaal wordt nu verteld en de reden waarom hij de keuze destijds heeft gemaakt is best wel aangrijpend. Hij heeft het nodige meegemaakt en de littekens die daarbij horen opgelopen, maar hij is Lily nooit vergeten. Als hij haar weer tegenkomt weet hij het zeker, hij wilt haar weer terug in zijn leven. Hun verhaal gaat aansluitend verder waar Nooit meer is gestopt en hierdoor worden de vragen goed beantwoord. Hun leven is niet makkelijk, maar de band die ze met elkaar hebben is mooi en voelbaar.
Hoewel het verhaal misschien niet voor iedereen nodig is ben ik wel blij dat hij er is. Ik kan het verhaal van Lily en Atlas nu los laten en met een tevreden gevoel terug kijken op dit boek. Colleen Hoover is een schrijfster waar je van houdt of waar je een hekel aan hebt, maar ik ben fan van haar schrijfwerk.